Bunian Bab 6


BAB 6

Mau Kasi Selamat Bapa

Lama saya duduk berpikir macamana mau kasi selamat bapa saya, lagipun, saya pasti mesti dorang semua ni bukan urang yang bagus. Kalau urang bagus, mana sampai mau tangkap orang lain. Sakit kepala saya mau berpikir. Nda tau apa pesta dorang buat ni sampai mau main gong. Takkan dorang mau sambut bapa dengan cara begitu. Kalau ya pun, kenapa mesti dalam sangkar? 

Bagus saya tunggu sampai dorang tidur dulu la semua, baru saya pigi dekat bapa. Harap-harap bapa nda apa-apa. Kasian betul saya tengok bapa. Ada luka ba di dahi dia. Sampai hati dorang buat bapa saya begini. Saya tunggulah sampai dorang habis acara. Itupun sampai saya terangguk-angguk tahan mengantuk. Hampir saya lupa mau kasi selamat bapa saya. Nasib baik tiada nyamuk. Kalau ada nyamuk memang saya lari pulang sudah ni. Tapi saya nda tau sudah jalan pulang kalau malam. Sudahlah tu bulan pun samar-samar saja. 

Sampai tengah malam baru berenti tu bunyi gong dorang. Nda tau jam berapa tu saya cuba bangunlah pigi tingu. Berkabus dorang punya perkampungan. Baru saya sedar, punya sejuk ni! Adui, demam laini saya begini kalau sampai pagi kabus makin tebal. Pelan-pelan saya pusing keliling. Bikin takut juga mau jalan sebab ada tiga kali saya hampir tergelincir. Ada lagi anak sungai tu sana bawah. Sudah saya sampai hampir dekat tu sangkar tempat bapa kena kurung. 

Baru saya cuba turun pelan-pelan. Jangan saja ada anjing la. Kalau ada anjing rusak rancangan saya mau tulung bapa. Bila saya mau hampir dekat tu sangkar, terkejut saya ada dua orang lelaki pigi dekat tu sangkar bapa. Dorang macam kasi siram air sama bapa. Bapa pun macam terkejut sebab kena siram air. Berwap lagi tu. Takkan air panas? Mulut bapa pun kena ikat kain ni. Tangan dia pun kena ikat pigi belakang. Kasian betul saya tingu bapa kena buat begitu. Mau saja saya keluar pigi lawan dorang. Tapi tenaga saya memang nda dapat lawan tu. Sebab ni lelaki badan besar. Dalam otak saya mau kasi selamat bapa saja.

Sudah tu dua orang lelaki siram bapa terus dorang jalan. Ndatau pigi mana, harap-harap dorang tambus pigi tidur la. Bagi saya peluang mau kasi selamat bapa. 

“pa…” bisik saya. Paling pelan sudah tu suara saya rasa. Bapa pun macam mencari-cari. Saya tau mesti bapa nda sangka saya buli sampai di sana.
“pa… sini belakang….”

Laju bapa pusing belakang. Saya pun laju pigi dekat tu sangkar dorang. Rupanya ni sangkar kena bikin dari bambu-bambu saja pula. Kalau satu kali tendang ni memang patah baini. Tapi kaki bapa pun kena ikat ni. Nasib saja tiada tu lampu kena pasang dekat bapa punya sangkar. Buli juga saya tapuk sikit. Ngam-ngam lagi dekat bawah kulung rumah dorang tu. Kalau ada orang turun pun masih sempat lagi saya buli lari. Macam bapa mau bersuara ba tapi saya sibuk mau kasi putus tu tali wakau yang ikat tu sangkar. Kalau saya kasi patah saja tu bambu kompom dorang dengar tu. Saya guna tu parang pendek saya kasi putus tu wakau. 

Susah juga oh mau kasi putus, merah ba tangan saya. baru satu saya kasi putus itupun macam lama betul saya rasa. Takut-takut lagi saya sebab kedapatan. Saya Nampak bapa macam geleng-geleng kepala dia tapi saya nda peduli. Apa yang saya mau bapa selamat dan saya bawa dia lari dari sana. Macam baru 3 batang tu bambu saya dapat kasi putus tu tali dia. Ndatau kenapa saya nda sedar, ada orang di belakang saya. tu bapa mau kasi tau saya tapi saya nda perasan. Saya pandang bapa. Saya tingu bapa macam tingu di belakang saya. terus saya pusing kepala. Bab! Kepala saya macam kena pukul kayu keras. Gelap terus saya rasa. Tu kepala saya pun terus macam panas betul. Kemudian, saya nda ingat apa-apa lagi.

BERSAMBUNG

0/komen